เบาะรองนั่งป้องกันแผลกดทับ ฉบับทำเอง 1/2

           ผมและคนพิการหลายๆคนที่จำ เป็นต้องนั่งนานๆ พวกเรามักจะมีปัญหาเรื่องเกิดแผลกดทับ แผลกดทับ นั้นแต่ก่อนในความรู้สึกผม มันไม่ใช่เรื่องหน้ากลัวเท่าไหร่ แต่เมื่อตอนปี 2551-2552 ผมก็เกือบตาย เพราะแผลกดทับมาแล้ว 2 รอบด้วยกัน แผลเน่าในเพราะมองไม่เห็น เกิดน้ำหนองไหลย้อนขึ้นท้องเพราะ มันไม่มีที่ออก จนหมอต้องผ่ากลีดตามช่องท้องเพื่อเอาหนองออก หมอบอกว่า ถ้ามันทะลุเนื้อชั้นในลง ไปที่อวัยวะภายในเมื่อไหร่ ผมตายทันที ผมนอนโรงพยาบาลเกือบปีหลังผ่าตัด โดนเข็มฉีดยาหมอแทง หลายร้อยเข็มเลยทีเดีย ลางานไปเกือบสองปี ดังนั้นอยากฝากทุกคนอย่าประมาทเรื่องแผลกดทับ ป้องกันได้ก็ให้ป้องกัน อย่าปล่อยให้เป็นแล้วค่อยรักษา แบบนั้นเสี่ยงมาก

          มาเข้าเรื่องเบาะกันเลย เบาะรองนั่ง ป้องกันแผลกดทับเป็นยังไง คนทั่วไปอาจไม่รู้จัก แต่สำหรับคน พิการที่นั่งวีลแชร์(รถเข็น)คงรู้จักมันดี ยี่ห้อที่ได้รบความนิยมและมาตรฐานการป้องกันดีนั้นก็ยี่ห้อ(โรโอ้ โห) แต่ราคามันแพงมาก 19,xxx-24,xxx บาทเลยทีเดียว แน่นอนครับว่าถ้าไม่ใช่คนพิการที่มีอันจะกินมี เงินมีทองคงไม่มีปัญญาซื้อ ผมก็ด้วยหละคนนึงที่ไม่มีปัญญาซื้อ ที่จริงเบาะมันก็ไม่มีอะไรมากมาย เป็น เบาะลมที่ทำมาจากยางพาราบ้านเรานี่เอง แต่เบาะนี้เป็นของฝรั่ง นำเข้าจึงทำให้แพงมาก แต่ก็มียี่ห้อ อื่นที่ทำออกมาเหมือนยี่ห้อนั้นแต่ก็ราคาสูงอยู่ดี 8,9xx-12,xxx บาท ก็ไม่รู้ว่าดีไหมแต่ก็ไม่ได้ซื้อมาลอง ดูครับ ผมหรือหลายคนก็สงสัย ทำไมรัฐบาลไม่ทำมาแจกเลย ก็แค่แผ่นยางพาราประกบกันเอง เน้าะ!

          ผมเลยเกิด Idea ที่จะทำเบาะ ใช้เองดู ไม่ได้ทำเบาะลมแต่เป็นเบาะซิลิโคลน ที่เค้าโครงเหมือนเบาะลม ยี่ห้อดังๆ(โรโอ้โห) พอดีผมไปเจอเว็บๆนึงที่ขายซิลิโคลนเพื่องานหล่อ ผมไปเจอสินค้าตัวนึงเป็นซิลิ โคลนประเภทความนิ่มสูง เห็นปุ้บวิญญาณนักประดิษฐ์ก็เข้าสิงทันที ชื่อก็บอก ดิษฐพงษ์=ตระกูลนัก ประดิษฐ์ ผมเลยตัดสินใจลองสั่งซื้อของมาเพื่อลองทำ ซื้อซิลิโคลนไป 1000 กว่าบาท แล้วก็ให้คุณพ่อ ช่วยเรื่องทำเบ้าแม่พิมพ์ ทีแรกก็ตั้งใจจะทำเป็นเบาะลม แต่ทำแม่พิมพ์มาผิดพลาด เลยได้แค่เป็น หลุมทำตัวนูนๆ ทำเป็นเบาะตันไปเลยแต่มีตาตุ่มๆไว้รองตูด ดีหน่อยที่ที่บ้านมีเครื่องมือช่างครบ (พ่อ เป็นช่าง ผมก็เป็นน่ะ แต่ผมพิการก่อน) ลงมือทำแม่พิมพ์ก็ได้ตามรูปที่เห็น ไม่สวยมากแต่ก็พอใช้เป็น การทดลองเทได้ ผลการเทจะเป็นอย่างไรนั้น มาติดตามตอนต่อไปน่ะครับ

 

ขอบคุณครับ น้อม ชีวิตติดล้อ